Terapia pedagogiczna, zwana dawniej reedukacją lub zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi, to specjalistyczne działania mające na celu niesienie pomocy dzieciom ujawniającym różnego rodzaju nieprawidłowości rozwoju i zachowania. Zaburzenia te koryguje się poprzez odpowiednie oddziaływania specjalistyczne o charakterze psychologiczno – pedagogicznym, profilaktycznym i medycznym. Brak osiągnięć w nauce, częste niepowodzenia zazwyczaj wiążą się z trudnościami w czytaniu, pisaniu, liczeniu i innych czynnościach szkolnych i odnoszą się do dzieci o:
inteligencji przeciętnej i niższej niż przeciętna,
z zakłóceniami funkcji wzrokowych i słuchowych,
z zakłóceniami i opóźnieniami rozwoju ruchowego razem z zakłóceniami procesu lateralizacji,
zaburzonym rozwoju procesów emocjonalno – motywacyjnych,
z zaburzeniami mowy,
z zaburzeniami zdolności matematycznych,
z zaburzeniami dynamiki procesów nerwowych.
Trudnościom szkolnym często towarzyszą także trudności wychowawcze, zaburzenia aktywności, zaburzenia emocjonalne, zaburzenia relacji społecznych.
Terapia pedagogiczna stwarza dzieciom z zakłóceniami rozwojowymi możliwości wszechstronnego rozwoju. Prowadzi się w ją formie indywidualnej i grupowej by spowodować określone, pozytywne zmiany w zakresie sfery poznawczej i emocjonalno – motywacyjnej oraz wiedzy i umiejętnościach dziecka.
Celem terapii pedagogicznej jest:
stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psychomotorycznych,
wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach uczniów,
eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich emocjonalnych i społecznych konsekwencji – dzieci wymagają wyrównywania braków w sferze psychicznej wskutek doświadczania negatywnych ocen i kar, a więc zainteresowanie ich tym, co jest dla nich atrakcyjne i możliwe do osiągnięcia oraz dostrzeganie uzdolnień, sukcesów i pozytywnych cech.